Στην ποίηση του Χατζόπουλου οι πρώτες "ρεαλιστικές" αναζητήσεις του μπορούν ν' ανιχνευτούν ήδη σε μερικά, ελάχιστα ποιήματα των "Βραδινών θρύλων" (1920), αλλά η συμπαγέστερη συγκέντρωσή τους βρίσκεται σε αρκετά ποιήματα των "Απλών τρόπων" (1920). Την "αμιγέστερη", αν και προβληματικότερη, μορφοποίηση του νεόκοπου αυτού "ρεαλισμού" του Χατζόπουλου συγκροτεί, κατά γενική αναγνώριση, η προγραμματική και μακρόσυρτη εκείνη "μπαλάντα" με τον τίτλο "Ένα παραμύθι" της τελευταίας αυτής συλλογής, που είχε δημοσιευτεί για πρώτη φορά ακριβώς ένα έτος (1910) μετά τη "ρεαλιστική" ομολογία πίστης του Χατζόπουλου στο ίδιο αυτό περιοδικό. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)