ΤΑ ΣΜΕΡΔΑΚΙΑ ΤΗΣ ΜΑΤΖΑΡΟΛΑΧΗΣ

Λίγο πριν τελευτήσει το δίσεκτο 2008, βαθιά απογοητευμένος για όσα δεινά συνέβησαν στον ταλαίπωρο τούτο τόπο, σημείωνα στα χαρτιά μου με περισσή περίσκεψη μα κι αιδώ, ανασύροντας στη μνήμη μου λόγια του ελληνολάτρη ποιητή Φρειδερίκου Χέλντερλιν από το ποίημά του Άρτος και Οίνος (Brot und Wein), που έγραψε πριν δύο αιώνες:

«…Ευλογημένη Ελλάδα, εστία των επουράνιων όλων, αυτά που ακούσαμε είναι σωστά;…»

Τι θλίψη, τι ντροπή, τι απελπισία. Είμαι βαθιά απελπισμένος, γιατί είναι σίγουρο πως σε λίγο καιρό ο Συνέλληνας θα έχει σχεδόν ξεχάσει όλα τα θλιβερά κι αποτρόπαια που έλαβαν χώρα στην …ευλογημένη Ελλάδα, αφού κάποιος αρχηγέτης θα αναλάβει την ευθύνη για τα επισυμβάντα και θα μας …λυτρώσει!

Συνάνθρωποι της Εσπερίας συμπαθάτε μας! Αυτά που ακούσατε και είδατε είναι αληθινά. Φαίνεται πως το ιερό πνεύμα της Αρχαίας Ολυμπίας μας εκδικείται. Η ψυχή μας καψαλίστηκε!

Τέτοιες θλιβερέςς σκέψεις κι ανάλογα συναισθήματα με διακατείχαν, και έτσι βρήκα πάλι διέξοδο μπαίνοντας στον κόσμο των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων - τι υπέροχη καταφυγή! - και επέλεξα μερικά παλιά διηγήματά μου με άρωμα και χρώμα εκείνης της εποχής κι αποφάσισα να τα αφήσω να βγουν στο φως, να περπατήσουν πάνω στις τανυσσόμενες μέρες μου, να διαβούν το Ρουβίκωνα των παθών μου, να αφυπνίσουν τις ολοφυρόμενες μνήμες, να εξωπετάξουν πέρα μακριά στα ακροούρανα τους επερχόμενους εφιάλτες, ενώ έχει καεί μέσα μου το aleajacta est!