ΤΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΤΕΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Η τεκμηριωμένη ιστορική έρευνα αποδεικνύει, ότι σταθερή και αδιαπραγμάτευτηήταν η βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας τωναγωνιζόμενων –καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ήτοι τόσο στο πλαίσιο τουένοπλου αγώνα όσο και στο πλαίσιο του αγώνα με κάθε διαθέσιμο πνευ-ματικό ή άλλο μέσο– Ελλήνων όχι μόνο ν’ απελευθερωθεί το επί τέσσεριςαιώνες υπόδουλο, υπό τον οθωμανικό ζυγό, Ελληνικό Έθνος και να καταστείη Ελλάδα ανεξάρτητο και αυτόνομο Έθνος Κράτος, αλλά και ν’ αποκτήσειτο κράτος αυτό –το «Νεότερο Ελληνικό Κράτος»– ευθύς εξ αρχής θεσμικέςβάσεις Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και κατοχύρωσης των ΘεμελιωδώνΔικαιωμάτων του Ανθρώπου, με την θέσπιση ολοκληρωμένου Συντάγματος.Mία, έστω και συνοπτική, θεώρηση της «διαδρομής» εμπέδωσης τωνσυνταγματικών θεμελίων του Νεότερου Ελληνικού Κράτους επιβάλλει τηνκαταγραφή των τάσεων προετοιμασίας του «εδάφους» για την θέσπιση τουπρώτου οριστικού Ελληνικού Συντάγματος, του «Πολιτικού Συντάγματοςτης Ελλάδος», δηλαδή του Συντάγματος της Τροιζήνας του 1827. Και η ερευ-νητική συνέπεια επιβάλλει, επίσης, την καταγραφή τέτοιων τάσεων και πριντην επίσημη έναρξη της Επανάστασης, στις 25 Μαρτίου 1821. Ένας πρόσφο-ρος, λοιπόν, τρόπος ανάδειξης και καταγραφής της πορείας διαμόρφωσηςτων συνταγματικών θεμελίων του Νεότερου Ελληνικού Κράτους είναι εκεί-νος, ο οποίος ερευνά καθεμιά από τις τρεις αντίστοιχες περιόδους. Ήτοι τηνπερίοδο από το έργο του Ρήγα Βελεστινλή ως την Α΄ Εθνοσυνέλευση, πουψήφισε το Σύνταγμα της Επιδαύρου το 1822, την περίοδο των «προσωρινών»Συνταγμάτων του 1822 και 1823 και, εν τέλει, την περίοδο ως την θέσπισητου «οριστικού» Συντάγματος της Τροιζήνας, το 1827. Για την πληρότητατης όλης ανάλυσης γίνεται, καταληκτικώς, λόγος αναφορικά με τις αιτίες μηεφαρμογής του «Πολιτικού Συντάγματος της Ελλάδος» καθώς και για τιςσυνθήκες θέσπισης του μηδέποτε ισχύσαντος «ηγεμονικού Συντάγματος»του 1832.
Η τεκμηριωμένη ιστορική έρευνα αποδεικνύει, ότι σταθερή και
αδιαπραγμάτευτη
ήταν η βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των
αγωνιζόμενων –κα