Πολιτισμός και τέχνη αποτελούν από τα δυνατότερα αλλά εν πολλοίς αναξιοποίητα χαρτιά για την επείγουσα ανάταξη, ανάπτυξη και ανασυγκρότηση της Ελλάδας. Προκειμένου να πραγματωθεί, το δυναμικό αυτό προϋποθέτει διερεύνηση και ανάδειξη, ιδιαίτερα εν καιρώ πολυετούς πλέον κρίσης και αστικής παρακμής. Εδώ ακριβώς σκοπεύει να συμβάλει ο παρών τόμος, που επιδιώκει δημιουργικό προβληματισμό γύρω από τα αντικείμενα του τίτλου του, δηλαδή γύρω από το αναπτυξιακό δυναμικό της τέχνης, του χωρικού και του πολιτιστικού γίγνεσθαι τόσο από πλευράς της Θεματικής Ενότητας Τέχνη-Αρχιτεκτονική-Πολεοδομία του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ), όσο και του ΕΑΠ ευρύτερα.
Πιο συγκεκριμένα, το ανά χείρας έργο προτείνει τον σχεδιασμό της ανάπτυξης και της απελευθέρωσης της χώρας από την κρίση ως πνευματική διαδικασία αυτογνωσίας και μετασχηματισμού, δημιουργικού αλλά και ηθικού, αποφεύγοντας τη συνηθισμένη, αδιέξοδη λογιστική προσέγγιση των τελευταίων χρόνων. Κεντρικοί άξονές του είναι νέες και αναδυόμενες μορφές διαλόγου με το αρχαιολογικό παλίμψηστο της χώρας, οι σημερινές τέχνες στην Ελλάδα, πλαστικές, εικαστικές και χωρικές, και το διερευνώμενο εδώ αναπτυξιακό τους πρόσημο.
Στην εισαγωγή αναπτύσσεται ο προσανατολισμός του τόμου, ο οποίος υπαγορεύεται από κριτική τοποθέτηση απέναντι στην τρέχουσα θεωρία για την τέχνη, τον πολιτισμό και το χώρο, αντιμετωπίζοντάς τα ως πολυεπίπεδες υλικο-πνευματικές οντότητες τόσο σε εθνικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο. Οι παράμετροι αυτές υπαγορεύουν την ευρύτερη κοινωνική και χωρική ένταξη του προβληματισμού και την κατάθεση μίας καινοτόμου προοπτικής.
Ο τόμος περιλαμβάνει δώδεκα πρωτότυπες εισηγήσεις από αναγνωρισμένους πανεπιστημιακούς και ερευνητές, που διερευνούν νέες περιοχές, όπως:
- Ελληνική πρωτοπορία στη σημερινή αρχαιολογική έρευνα και αναστήλωση
- Δυνατότητες της Ελλάδας για διεθνή καλλιτεχνική πρωτοπορία
- Αντι-ποιητική των μεγάλων σημερινών δημόσιων έργων και ο δυνητικός ρόλος του Υπουργείου Πολιτισμού στη συνολική σύλληψη και