Μ' όλα τα, για τα σημερινά μέτρα, συνθετικά μειονεκτήματά του, τον ερασιτεχνισμό της γραφής και ιδίως τη γλωσσική του δυσκαμψία, ο "Θάνος Βλέκας" παραμένει ένα αληθινά πρωτοποριακό μυθιστόρημα στην "έρημη χώρα" του πεζογραφικού λόγου της εποχής. Μυθιστόρημα "με θέση", όπως θα λέγαμε ίσως σήμερα, γραμμένο περισσότερο με πρόθεση κριτικής και στηλίτευσης των κακώς κειμένων και λιγότερο ή και διόλου από ανάγκη καλλιτεχνικής έκφρασης, είναι παράλληλα και μια πολύτιμη μελέτη κοινωνικών ηθών και συμπεριφορών της πρώτης δεκαετίας του ελεύθερου ελληνικού βασιλείου, χωρίς οίκτο και με πολλή πικρία