"Πιστεύω ότι ο αναρχισμός είναι η πιο ορθολογική και πρακτική αντίληψη για μια ελεύθερη και αρμονική κοινωνική ζωή. Επιπλέον, έχω πεισθεί ότι θα πραγματωθεί οπωσδήποτε στην πορεία ανάπτυξης της ανθρωπότητας.
Εν τούτοις, το πότε θα πραγματωθεί θα εξαρτηθεί από δύο παράγοντες: πρώτον, από το πόσο σύντομα οι συνθήκες ζωής που επικρατούν θα γίνουν υλικά και πνευματικά ανυπόφορες για την πλειονότητα των ανθρώπων και ιδίως των εργαζομένων? και δεύτερον, από το πόσο θα γίνουν κατανοητές και αποδεκτές οι απόψεις των αναρχικών.
Οι κοινωνικοί μας θεσμοί στηρίζονται σε ορισμένες ιδέες? όσο αυτές γίνονται γενικά αποδεκτές, οι θεσμοί που βασίζονται πάνω τους δεν κινδυνεύουν. Η κυβέρνηση παραμένει ισχυρή, γιατί οι άνθρωποι θεωρούν πως η πολιτική εξουσία και ο νομικός καταναγκασμός είναι απαραίτητα. Ο καπιταλισμός θα συνεχίζει να υπάρχει όσο ένα τέτοιο οικονομικό σύστημα θα θεωρείται ικανοποιητικό και δίκαιο. Η εξασθένηση των ιδεών που στηρίζουν τις άθλιες και καταπιεστικές σημερινές συνθήκες ζωής θα οδηγήσει τελικά στην κατάρρευση της κυβέρνησης και του καπιταλισμού. Η πρόοδος δεν είναι τίποτ’ άλλο από την κατάργηση των θεσμών που ξεπέρασε στην πορεία της η ανθρωπότητα και από την αντικατάστασή τους με καλύτερους.
Πρέπει να είναι φανερό, ακόμη και στον επιπόλαιο παρατηρητή, ότι οι θεμελιώδεις ιδέες της κοινωνίας μετασχηματίζονται ριζικά. Βασικές αιτίες γι’ αυτό είναι ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η Ρωσική Επανάσταση. Ο πόλεμος αποκάλυψε τον επιθετικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, καθώς και την εγκληματική ανικανότητα των κυβερνήσεων να ρυθμίζουν ειρηνικά τις διαφορές ανάμεσα στα έθνη, ή μάλλον ανάμεσα στις άρχουσες οικονομικές κλίκες. Οι Μεγάλες Δυνάμεις υποχρεώνονται σήμερα να συζητήσουν όχι μόνο τον περιορισμό των εξοπλισμών αλλά και για την αποκήρυξη του πολέμου, γιατί οι άνθρωποι δεν εμπιστεύονται πια τις παλιές μεθόδους. Δεν πάει πολύς καιρός που και μόνο να ξεστόμιζε κάποιος κάτι τέτοιο, αντιμετωπιζόταν με έσχατη περιφρόνηση και προκαλούσε τη γενική θυμηδία.