ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΚΡΕΜΜΥΔΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα σπίτι στη μέση του πουθενά. Ένα μικρό αγροτόσπιτο με ξύλινα μπαλκόνια και στρογγυλά κάγκελα. Με μερικά σπασμένα σκαλιά κι αχυρένια στέγη, περιτριγυρισμένο από έρημο. Ήταν η όαση του κάθε ταξιδιώτη, του κάθε περιπλανητή. Ή ίσως και όχι. Γιατί μέσα του έκρυβε ένα μυστικό, όχι ιδιαίτερα ευχάριστο. Εκτός κι αν αναζητούσες το θάνατο, τα βασανιστήρια και τον υπέρμετρο πόνο.
Σε έναν κόσμο γεμάτο, όχι και ιδιαίτερα ευχάριστες εκπλήξεις, εκείνη, με όπλο της το θράσος, την ειρωνεία και μερικά αυτόματα ψάχνει τρόπο να επιβιώσει. Μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα. Γύρω της δολοφόνοι, βιαστές και τέρατα σε έναν κόσμο φριχτά δυστοπικό. Άραγε μπορεί να τους ξεφύγει ή θα χαθεί κι εκείνη όπως τόσοι άλλοι;

Ένα μικρό βιβλίο για λάτρεις της δυστοπικής φαντασίας, με στοιχεία σπλάτερ, τρόμου και κρύου χιούμορ. Βραδυφλεγές και απρόσμενο. Διαβάζεται στο δρόμο για τη δουλειά ή στο σκοτάδι με φακό, για όποιον είναι αρκετά θαρραλέος.