Το πεζογραφικό έργο της Έλλης Αλεξίου, καρπός συνεχούς ενασχόλησης με τη συγγραφή πάνω από εξήντα χρόνια, είτε ιστορεί προσωπικά βιώματα είτε καταγράφει πολυπλοκότερα περιστατικά, εκφράζει την αγάπη της για τον άνθρωπο και ιδιαίτερα τη συμπαράστασή της στον πάσχοντα άνθρωπο, είτε παιδί είναι αυτός είτε αγωνιστής στα πεδία της μάχης που πολεμά για την ελευθερία της πατρίδας του ή μάχεται για τη δικαιοσύνη σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο.
Μέσα από το πολυσχιδές έργο της αναβιώνει η ιστορία της Ελλάδας, η ιστορία των γραμμάτων και της εκπαίδευσής μας από τα τέλη του 19ου ως τα τέλη του 20ού αιώνα, γιατί τόσο η ζωή της όσο και το έργο της ήταν άρρηκτα δεμένα με αυτούς τους τομείς.
Η Έλλη Αλεξίου κατάφερε όσο λίγοι να συνδέσει το εφήμερο, το απλό, το καθημερινό με το διαχρονικό-κοινωνικό. Και αυτό το πέτυχε δημιουργώντας έναν οργανικό δεσμό ανάμεσα στον αγνό συναισθηματικό και ψυχικό της κόσμο και στις αξίες του ανθρωπισμού και της δικαιοσύνης. Γι’ αυτό και το δικό της λαμπρό Αρχοντικό θα παραμείνει για πάντα.