ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙΝ

Στο "Είναι και έχειν" ο Γκαμπριέλ Μαρσέλ προσπαθεί να απαλλαγεί εντελώς από τον ιδεαλισμό και να προσανατολίσει την οντολογία του στο συγκεκριμένο. Έτσι η "ασκητική λογική" που διακρίνει το "Μεταφυσικό Ημερολόγιο", γίνεται "ενορατικός λογισμός" κατά τρόπο ώστε το οικουμενικό συμφιλιώνεται με το συγκεκριμένο. Ας αναλύσαμε σύντομα τη μέθοδο του φιλοσόφου.
Είδαμε ότι η σκέψη ενυπάρχει στην ύπαρξη κατά τρόπο ώστε κάθε λογισμός εκφράζει μια αλήθεια η οποία δεν είναι εξωτερική παρατήρηση, κάτι ξεχωριστό και ανεξάρτητο από μας, αλλά μετοχή. Όταν αντίθετα ο λογισμός εξαντικειμενικεύεται, ανεξαρτοποιείται από την υπαρξιακή αμεσότητα, το υποκείμενο χωρίζεται από τον κόσμο ο οποίος γίνεται αντικείμενο γι' αυτό· οι συνέπειες είναι τραγικές: το σώμα μεταβάλλεται σε όργανο όπως τα εργαλεία, η αίσθηση χάνει τον χαρακτήρα της μετοχής και γίνεται ένα απλό μήνυμα. Κέντρο του κόσμου γίνεται το σκεπτόμενο εγώ το οποίο εξαντικειμενικεύει τη σκέψη με συνέπεια την αοριστία και το απρόσωπο, πηγές τυραννίας σ' όλες τις μορφές της πνευματικής ζωής