ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΑΛΟΓΟ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ

"Δεν θα ζήσω ανάμεσά σας»" λέει η Άμπιγκεϊλ Μπιούελ, όταν την αποσπούν από την τετράχρονη αιχμαλωσία της και τη ζωή της με τους Ινδιάνους και την επιστρέφουν παρά τη θέλησή της στον "πολιτισμό", ένα στρατόπεδο στη μέση του πουθενά. Μόνο ο ταγματάρχης Ρόμπερτ Κάτερ, στα χέρια του οποίου παραδίδεται η Άμπιγκεϊλ, ακούει τα λόγια της.

Βρισκόμαστε στην αμερικανική Δύση, την επαύριο του εμφυλίου πολέμου Βορείων και Νοτίων, στο προκεχωρημένο οχυρό 2881. Μάταια οι στρατιώτες περιμένουν την αποστράτευσή τους. Φαίνεται να έχουν ξεχαστεί από τη στρατιωτική διοίκηση, από την ιστορία, από τους πάντες. Η απομόνωση, η πείνα, οι αρρώστιες, ένας ουρανός που αναδίδει τη μυρωδιά του θανάτου θα έχουν ολέθριες επιπτώσεις στο μυαλό και το σώμα τους. Ο Κάτερ, μελαγχολικός και βασανισμένος προσπαθεί να διατηρήσει όσο γίνεται την τάξη και την ανθρωπιά στο στράτευμά του, και να μη χάσει τα λογικά του.

Η Άμπιγκεϊλ δεν θα μιλήσει ξανά. Παραμένει απόμερα, καταριέται μυστικά το παιδί που έχει στα σπλάχνα της και βρίσκει καταφύγιο σ’ αυτό το παράξενο γαλάζιο άλογο που δεν την εγκαταλείπει ποτέ. Τροφή δέχεται μόνο από τα χέρια του μοναδικού μαύρου άντρα του οχυρού. Ποια είναι η Άμπιγκεϊλ Μπιούελ; Τι έχουν να διηγηθούν τα σαστισμένα μάτια της, τα ουρλιαχτά της μέσα στη νύχτα; Είναι μέρος αυτού του κόσμου ή έχει γίνει μια "άγρια"; Μήπως είναι κάποιο κακό πνεύμα που στοιχειώνει το οχυρό; Γεννάει ολομόναχη και κουβαλά στην αγκαλιά της το κάτισχνο μωρό της. Η επίδραση που ασκεί, καταχθόνια και λυτρωτική συνάμα, απειλεί να βυθίσει το στρατόπεδο στο χάος.

Ο Κάτερ δεν ξέρει πώς μπορεί να επικοινωνήσει μαζί της. Πώς να θεωρήσει ότι η γυναίκα επέστρεψε στον πολιτισμό, έναν πολιτισμό όμως που ταυτίζεται μ’ αυτό το ερημωμένο και καταραμένο μέρος; Μήπως και παρά τα όσα υπέφερε, ένιωσε ένα είδος λύτρωσης ανάμεσα στους αγρίους; Ποιος θα ορίσει τα σύνορα ανάμεσα στη βαρβαρότητα και τον πολιτισμό, τον αποικισμό και την άγρια φύση, τη ζωή και τον θάνατο; Κι αν