ΤΟ ΓΑΜΟΠΙΛΑΦΟ Ή ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΒΗΤΑ

"Εδέσματα και γλωσσικές φαντασιώσεις":
Ο Πάρις Τακόπουλος "ξαναχτύπησε" ?ε νέο θεατρικό έργο, που διαθέτει ένα κοινό χαρακτηριστικό ?ε ολόκληρη τη συγγραφική παραγωγή του λογοτέχνη: ?ια εύθυμη διάθεση, ακόμη και όταν ασχολείται με πολύ σοβαρά θέματα. Και κάτι ακόμη: μια ακόρεστη επιθυμία να παίζει με τη γλώσσα - δηλαδή, σε τελευταία ανάλυση, με τις ίδιες τις σκέψεις των κοινών θνητών, που όλο και περισσότερο βυθίζονται σήμερα στο χάος της ασυνεννοησίας.
Με φόντο ένα αθώο γαμοπίλαφο (όσο αθώο μπορεί να είναι ένα τέτοιο πιλάφι), τα δύο κύρια πρόσωπα του ομότιτλου έργου, δύο άντρες κάποιου "αυριανού σήμερα" ή "σημερινού αύριο", συνδιαλέγονται παραληρηματικά και ακατάσχετα, συγχέοντας
το ουσιώδες με το επουσιώδες, τα προσωπικά τους βιώματα με τα κοσμοϊστορικά γεγονότα, τις φαντασιώσεις τους με την καθημερινή πραγματικότητα, το άπειρο με το απειροελάχιστο, την κουλτούρα με την υπο-κουλτούρα της θλιβερής εποχής μας.
Απ' αυτόν τον φαινομενικά ανώδυνο διάλογο, που ξετυλίγεται ασπόνδυλος και παιγνιώδης, ξεπηδούν αιφνίδια κάποια σοβαρά θέματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο: οι διαφυλικές σχέσεις και η φαλλοκρατία, η σεξουαλική ζωή και η ηλεκτρονική εξ αποστάσεως ερωτοτροπία, τα μεγάλα εγκλήματα της εξουσίας εν ονόματι μιας ιδεολογία (θρησκευτικής ή πολιτικής), η απειλητική πρόοδος της τεχνολογίας και της κυβερνητικής. [. . .] (Από την έκδοση)