Ακόμα
Μυριάδες μαύρα όνειρα
μες τη χαρά με σφίγγουν
τραυλίζοντας το γέλιο τους
κλωνάρι των δακρύων
είν' της λαλιάς μου η λευτεριά
που η μοναξιά μανίζει
κι έτσι έρχεται του αίματος
σαν πάντοτε
στο στόμα μου η γλυκάδα
Σκύβω ξανά
στη θάλασσα γυρνώ
κοιτάζω στον καθρέφτη
στο Ανάπλι τι
δρεπάνι τραγουδάει
στο Μεσολόγγι πώς
τρεκλίζεις φως ακόμα