ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΣΚΟΥΦΑ

Άνθρωποι που ανταμώνουν ξαφνικά, εναρμονίζουν τα θέλω τους, σμίγουν τα όνειρά τους, φροντίζουν τις πληγές τους, μοιράζονται τους πόθους και τα πάθη τους, κι έπειτα… Άλλοι χάνονται, αφού έχουν κλέψει ό,τι μπόρεσαν, και άλλοι μένουν. Και υπομένουν… Και περιμένουν…

Η Αριάδνη ήρθε, ερωτεύτηκε, ονειρεύτηκε, έδωσε και πήρε, γέλασε και γελάστηκε, σκόρπισε τη λάμψη της, άπλωσε τα σκοτάδια της, μπέρδεψε τη ζωή της με τις ζωές άλλων…
Ο Σέργιος, αναπάντεχα, μοιραία ίσως, έδωσε στο όνειρό του τη μορφή που ήθελε και αφέθηκε σε συναισθήματα ξεχασμένα από καιρό. Άντρας δυνατός κι όμως λύγισε. Έξυπνος και ρεαλιστής, ωστόσο θέλησε να παραπλανηθεί. Σπουδαίος, όμως επέτρεψε στον έρωτα να τον παρασύρει…

Η Αριάδνη και ο Σέργιος. Κι ανάμεσά τους πρόσωπα άλλα, πότε πρωταγωνιστές και πότε κομπάρσοι σε ένα παραμύθι που δεν τους ανήκει. Σε ένα δράμα που δεν ζήτησαν ποτέ. Σε ένα παλκοσένικο που φωτίζεται από το φως της ελπίδας και της αποθυμιάς. Μέχρι που το πλήκτρο της διαγραφής το σβήνει…