ΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ

"Ο υποδιοικητής χαμογέλασε όταν σκέφτηκε την ομοιότητα που ένιωθε ότι υπήρχε ανάμεσα σ’ εκείνον και στον ιχνηλάτη σκύλο".
Ο Ρόκκο Σκιαβόνε είχε μανία να παρομοιάζει με ζώο κάθε ανθρώπινη φυσιογνωμία που συναντούσε μπροστά του. Περισσότερο όμως από το σέτερ που προκάλεσε τη σκέψη, ο υποδιοικητής θύμιζε μάλλον κυνηγόσκυλο σπινόνε, δασύτριχο, απεριποίητο και όχι ιδιαίτερα κοινωνικό όπως είναι, πάντα όμως πειθαρχημένο στο ένστικτο του κυνηγού. Ο Σκιαβόνε είναι εριστικός μπάτσος, κάθε άλλο παρά άσπιλος και αμόλυντος, από τη Ρώμη και πιο συγκεκριμένα από το Τραστέβερε, με πληγωμένη ψυχή και αθεράπευτες ενοχές. Στην Αόστα που τον έχουν μεταθέσει, θα προτιμούσε να προφυλάσσει από τη βροχή τα αγαπημένα του Clarks και ν’ απολαμβάνει τις εφήμερες ερωτικές του σχέσεις παρά ν’ αρχίσει άλλη μια έρευνα στις χιονισμένες Άλπεις.
Μια γυναίκα, μια σύζυγος που πλησίαζε στο φθινόπωρο της ζωής, βρέθηκε πεθαμένη από την οικιακή βοηθό. Κρεμασμένη από το πολύφωτο ενός δωματίου βυθισμένου στο σκοτάδι. Οι καταστροφές τριγύρω φανερώνουν κλοπή. Ο Ρόκκο δεν πείθεται. Μια σειρά από συμπτώσεις και αποκλίσεις, όπως και το αμφιλεγόμενο πολλών χαρακτήρων, μετατρέπουν σιγά σιγά την εικόνα της ληστείας σε ομιχλώδες τοπίο ανθρώπινου, περιβαλλοντικού και εγκληματικού μυστηρίου.