ΤΟ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ ΤΡΙΓΩΝΟ

Έχω την πεποίθηση ότι το βιβλίο αυτό θα γίνει κλασικό τόσο στο χώρο της έρευνας, όσο και στο χώρο της κλινικής πρακτικής. Παρέχει μια κλινική προοπτική που θεμελιώνεται σε μια πολύ καλά οργανωμένη έρευνα με επίκεντρο την ανάπτυξη του πρωταρχικού τριγώνου από τους πρώτους μήνες της ζωής του βρέφους. Εξετάζει το ζήτημα της ανάπτυξης σε πολλά επίπεδα οργάνωσης, μεταβαίνοντας από τη λεπτομερή μικροανάλυση της συμπεριφοράς σε σφαιρικά κλινικά σχήματα. Με τον τρόπο αυτό αναδεικνύει τις συμπεριφορικές και τις αφηγηματικές δομές στις οποίες βασίζονται τα ευρύτερα κλινικά σχήματα. Υπό αυτήν ακριβώς την έννοια, οι συγγραφείς ανοίγουν ένα νέο πεδίο γνώσης. Οι πρωτοπόροι που ταξιδεύουν μέσα σ' ένα καινούργιο ή ανεπαρκώς μελετημένο πεδίο γνώσης είναι σε θέση να οριοθετήσουν την περιοχή την οποία πρώτοι αυτοί ανακαλύπτουν και να δημιουργήσουν τους χάρτες εκείνους σύμφωνα με, ή αντίθετα από, τους οποίους θα εργαστούν οι μεταγενέστεροι. Όταν μάλιστα οι πρωτοπόροι είναι καταρτισμένες θεωρητικοί, έμπειρες κλινικοί και αυστηρές ερευνήτριες, όπως συμβαίνει με τις Φιβάζ-Ντεπερσάνζ και Κορμπόζ-Βαρνερί, τότε το αποτέλεσμα της εξερεύνησης είναι εξαιρετικό. (από το εισαγωγικό σημείωμα του Ντάνιελ Στερν)