Η υπερνεωτερικότητα, όπως φανερώνει και η ίδια η λέξη, επιχειρεί να αποδώσει την υπερβολή της νεωτερικότητας, την τάση του σύγχρονου κόσµου να κάνει τα πάντα σε υπέρτατο βαθµό και να αγγίζει τα όριά του. Η ραγδαία επιστηµονική και τεχνολογική πρόοδος µε τις εφαρµογές κυρίως στη γενετική και την επικοινωνία, η παγκοσµιοποίηση της οικονοµίας και η χρηµατοπιστωτική αγορά, η πληθώρα και η διαρκής ανταλλαγή καλλιτεχνικών προϊόντων, όλα αυτά επιβάλλουν στο σηµερινό δυτικό άνθρωπο να υιοθετήσει εκείνα τα ταυτοτικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά που θα τον βοηθήσουν να προσαρµοστεί σε νέα πρότυπα και πλαίσια αναφοράς, και να ανταποκριθεί στις νέες ψυχοκοινωνικές διεργασίες.
Στον τόµο αυτό 30 διακεκριµένοι Έλληνες και ξένοι επιστήµονες από το χώρο της κλινικής κοινωνικής ψυχολογίας και γενικότερα των κοινωνικών επιστηµών επιχειρούν να αναλύσουν έναν νέο τύπο ανθρώπου: το υπερνεωτερικό υποκείµενο. Η προσέγγιση επικεντρώνεται θεµατικά σε τέσσερις τοµείς -ψυχοπαθολογία, επικοινωνία, εργασία, κοινωνικό και εκπαιδευτικό πεδίο- και στηρίζεται σε ποικίλες θεωρίες και µεθοδολογίες, φωτίζοντας έτσι πληρέστερα την, έτσι κι αλλιώς, πολυδιαιρεµένη και πολυδιάστατη φύση του υπερνεωτερικού ανθρώπου και του κόσµου στον οποίο ζει.