ΤΡΕΙΣ ΘΕΑΤΡΙΚΟΙ ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ

Θα ήθελα να λέω την αλήθεια. Αγαπώ την αλήθεια. Όμως αυτή δεν μ' αγαπά. Αυτή είναι η καθαρή αλήθεια: η αλήθεια δεν μ' αγαπά. Μόλις τη λέω, αλλάζει πρόσωπο και στρέφεται εναντίον μου. Δίνω την εντύπωση πως λέω ψέματα και όλοι με κοιτούν λοξά. Κι όμως, εγώ είμαι ειλικρινής και δεν μ' αρέσει το ψέμα. Το ορκίζομαι. Το ψέμα σε βάζει σε τρομερούς μπελάδες και σε πεδικλώνει και παραπατάς και πέφτεις κι όλοι σε κοροϊδεύουν. Αν μου κάνουν μια ερώτηση, θέλω να απαντήσω αυθόρμητα. Θέλω να πω την αλήθεια. Η αλήθεια με τρώει. Και τότε δεν ξέρω τι συμβαίνει. Αγχώνομαι, τρομάζω, φοβάμαι μη γελοιοποιηθώ και λέω ψέματα. Λέω ψέματα. Κι ό,τι γίνει, ας γίνει. Μετά είναι πολύ αργά πια για να κάνεις πίσω. Βρίσκεσαι ξαφνικά βουτηγμένος μες στο ψέμα και πάει τελείωσε. Και δεν είναι καθόλου ευχάριστο αυτό, σας τ' ορκίζομαι. [...] (Από την έκδοση)