ΥΠΗΚΟΟΤΗΣ ΑΚΑΘΟΡΙΣΤΟΣ

Το βιβλίο βασίζεται σε πέντε βιοαφηγήσεις παιδιών του ελληνικού εμφυλίου. Οι ηλικιωμένοι, σήμερα, αφηγητές περιγράφουν τη ζωή τους στο χωριό στην κορύφωση του Εμφυλίου, τη μετακίνησή τους στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, τη διαβίωση στα «ολοπαγή ιδρύματα», το πέρασμα από την Ανατολική στη Δυτική Γερμανία και τη ζωή τους εκεί. Οι αφηγήσεις ολοκληρώνονται με τον επαναπατρισμό και τη μόνιμη εγκατάστασή τους στην Καβάλα.

Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους οι αφηγητές το έζησαν πολιτογραφημένοι ως αλλοδαποί, με ενδεικτικό τον χαρακτηρισμό στην ταυτότητα που τους δόθηκε στην Ανατολική Γερμανία: «Έλληνας χωρίς πατρίδα». Όταν επέστρεψαν στην πατρίδα, στις άδειες παραμονής τους αναγραφόταν «υπηκοότης ακαθόριστος».

«Το παρελθόν είναι μια ξένη χώρα, κάνουν τα πράγματα διαφορετικά εκεί», είναι η πρώτη φράση στο μυθιστόρημα The Go-Between του L.P. Hartley. Ο Salman Rushdie, στο Imaginary Homelands, παρατηρώντας μια φωτογραφία στον τοίχο του δωματίου που δούλευε, η οποία απεικόνιζε ένα παλιό και κάπως παράξενο σπίτι –μια φωτογραφία που πάρθηκε πριν ο ίδιος γεννηθεί– νιώθει ότι η φωτογραφία του λέει να αντιστρέψει αυτή την ιδέα.