Ο Ηλίας Βενέζης γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας στις 4 Μαρτίου 1904. Πήγε εκεί Δημοτικό, αλλά το Γυμνάσιο το τελείωσε στη Λέσβο, καθώς εκεί μετακόμισε η οικογένειά του κατά τη διάρκεια του Α' Π. Π.. Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής αιχμαλωτίστηκε και φυλακίστηκε. Τότε ήταν που ξεκίνησε να γράφει. Ενάμιση χρόνο αργότερα απελευθερώθηκε και επέστεψε στην Μυτιλήνη, όπου γνωρίστηκε με τον Στράτη Μυριβήλη, ο οποίος ήταν και ο μέντοράς του στη συγγραφή. Στη Μυτιλήνη δούλεψε στην Τράπεζα της Ελλάδος μέχρι το 1932, οπότε και πήρε μετάθεση για την Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής συνελήφθη, καθώς είχε κάνει λόγο για “ελευθερία” σε μια συγκέντρωση του προσωπικού της τράπεζας, φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε εκτέλεση. Ευτυχώς, μετά από έντονες αντιδράσεις των λογοτεχνών της εποχής, η εκτέλεση ματαιώθηκε. Συνέχισε την δουλειά στην τράπεζα και μετά τον πόλεμο έως και το 1957, όπου άρχισε να αναλαμβάνει θέσεις σε δημόσια πολιτιστικά πόστα, όπως διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, αντιπρόεδρος του ΔΣ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής κ.α.. Από το 1971 και μετά άρχισε να αποτραβιέται από τα κοινά, έχοντας ήδη αρρωστήσει βαριά. Ο καρκίνος τον νίκησε δύο χρόνια αργότερα, στις 3 Αυγούστου 1973. 
Ο Ηλίας Βενέζης ασχολήθηκε σχεδόν με όλα τα είδη της λογοτεχνίας. Περισσότερο γνωστός ήταν για τα, κατά κύριο λόγο αυτοβιογραφικά, μυθιστορήματά του Το νούμερο 31328 (1931), Γαλήνη (1939), Αιολική Γη (1943), Έξοδος. Χρονικό της Κατοχής (1950), Ωκεανός (1956), Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων (1979), αλλά και για το θεατρικό του, το Μπλοκ C (1945). Ακόμη, γνωστές είναι οι συλλογές διηγημάτων του Αιγαίο (1941), Άνεμοι (1944), Ώρα Πολέμου (1946), Οι νικημένοι (1954), Αρχιπέλαγος (1969), Εφταλού (1972), καθώς και τα Ταξιδιωτικά του.