ΑΛΕΝ ΡΕΝΕ - ΡΑΙΝΕΡ ΒΕΡΝΕΡ ΦΑΣΜΠΙΝΤΕΡ

Αλέν Ρενέ: Θα μπορούσαμε να βρούμε κάποια μορφικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον κινηματογράφο του Ρενέ και εισάγονται για πρώτη φορά απ' αυτόν στη νεότερη φιλμική γλώσσα. α) Το αποσπασματικό-συνειρμικό μοντάζ: Απ' τον καιρό της Χιροσίμα, ο Ρενέ φανερώνει μια νέα και ιδιόμορφη αντίληψη για τον τρόπο συναρμολόγησης των πλάνων της ταινίας. Στον Ρενέ η αιτιότητα της δράσης είναι πάντα εσωτερική και ξεπηδά μέσα απ' τις συνειδήσεις των ηρώων. Οι ιστορίες του Ρενέ δεν έχουν έναν πρόδηλο και εμφαντικό κινητήριο άξονα, αλλά αποτελούνται από μια σειρά συνειρμών, μια σειρά εσωτερικών καταστάσεων, που οδηγούν σε μια συνεχή συνειδησιακή εξέλιξη. Τα εξωτερικά στοιχεία δεν αλλάζουν δηλαδή και η μόνη αλλαγή που έχουμε στη διάρκεια της ταινίας είναι αυτή που γίνεται στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων. β) Για να υπάρξει αυτή η συνειρμική σύνδεση, προϋποτίθεται η εσωτερικοποίηση του ντεκουπάζ: Ο κινηματογράφος εδώ δεν τεμαχίζει την εξωτερική πραγματικότητα για να την ανασυνθέσει σ' ένα αφηγηματικό αισθητικό όλο, αλλά η σύνδεση τους δημιουργεί τη συνειδησιακή εξέλιξη που θέλει να καταδείξει η ταινία. Ο εσωτερικός μονόλογος, δηλαδή η αφήγηση μνημικών καταστάσεων όπως τις συνδέει ο ασυνείδητος λογισμός, που γεννήθηκε απ' το μυθιστόρημα στις αρχές του αιώνα, βρίσκει την πρώτη του εφαρμογή στον κινηματογράφο, με τις ταινίες του Ρενέ. γ) Ένα τρίτο και ουσιαστικό χαρακτηριστικό του κινηματογράφου του Ρενέ είναι η οντολογική αναγωγή των δρώμενων. Η συνεχής αναδρομή της μνήμης που, ερεθισμένη απ' τη λεπτομέρεια, οδηγείται σε μια συνειρμική ακολουθία, είναι μια πορεία απ' το ειδικό προς το γενικό, απ' το συγκεκριμένο προς το αφηρημένο, δηλαδή ξεκινώντας απ' τα πράγματα φτάνουμε στις λογικές κατηγορίες τους. Έχουμε δηλαδή ένα ταξίδι της μνήμης που ξεπερνά τον πολιτισμό και φτά- νει στην αρχεγονία, όπως αυτό δηλώνεται απ' την καταιγιστική καταλυτικότητα του έρωτα -της πιο αρχέγονης διαδικασίας- που στις ταινίες του Ρενέ κρατά το ρόλο του βασικού επικοινωνιακού συστήματος