ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΚΙΩΝΗΣ (1887-1968): ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ ΜΟΥ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ

"Τι ήταν η "ελληνικότητα" που ενστερνίσθηκε ο Πικιώνης και στην οποία απέβλεπε σε όλη του τη ζωή; Ήταν η μήτρα που τον έθρεψε καθαρά ελληνική; Γνώριζε καλύτερα από όλους μας τις ρίζες του ή μήπως ήταν μια ιδεοληψία; Αγαπούσα τον δάσκαλό μου και τιμώ με στοργή τη μνήμη του. Όμως, πολλά ερωτήματα που μου γέννησε η προσωπικότητά του παραμένουν αναπάντητα.

Ήμουν πάντοτε σε σιωπηλό διάλογο μαζί του. Ωστόσο, ποτέ δεν αισθάνθηκα ετερόφωτος, υποταγμένος στην δική του θεώρηση του κόσμου. Δεν ακολούθησα διδαχές, θεωρίες ή συστήματα σκέψης. Ο δάσκαλός μου, όμως, ήταν και γέροντάς μου -όπως το θέλει η ορθόδοξη παράδοση. Ήταν μια ηθική αυθεντία· και μια πηγή χαρούμενης κατάφασης του κόσμου. [...]"

Αλέξανδρος Παπαγεωργίου - Βενετάς