ΕΡΩΣ ΑΡΟΔΟ

"ΟΓΚΜΑ": Αλογάκια από ζάχαρη κι ευχαριστώ τα καλοκαίρια των φιλιών γιατί είμαι ακτή γυναίκας γεμάτη καθρέφτες. Με τόλμη ο Θάνατος χρόνους χίλιους τριακόσιους με γιορτάζει μέχρι από σε να με ξανακερδίσει κι εγώ κρατώ σε μπουκαλάκι αέρα ραγισμένο όπως η έφηβη του αγαπημένου τα μαλλιά. "Αγαπημένου", είπα, και σε γεύτηκα υγρή αψίδα και Χειμώνα μου, που, όταν στο βρύο της μασχάλης σου κοιμάμαι, μπαίνουν λύκοι μες στο χρόνο, τον ξεσκίζουν ρίζα του κέλτικου αίματός μου, ρίζα, ξανθέ μου Κόελχεν, τραχιά Φωνή σε νύχτα παχιά στο Τάμπθαμορ, πόσα φεγγάρια σε φοβήθηκαν εσένα που χάλασες τους ειρμούς της Ιστορίας για να με καταπιείς ατσάλινη Ανδρομέδα και τώρα μαρτυρικά που με ξερνάς απ' τους καρπούς γιατί με ζήτησες λυμένο κύμα καταπάνω σου. (Από την έκδοση) Όγκμα Θα Αλλάζοντας πλευρό η Πηνελόπη Μαντήλι κόκκινο Ένα σίγμα που έλειπε Που σε θυμάμαι Απών Με κερί και ιώδιο Ακριβώς Υπερσιβηρικός Στη δασεία πλευρά των ομβρίων Εδώδιμο Φωτόλυση Στο παγκάκι Ζην επικινδύνως Με ό,τι είχαμε Γάζες Origami birds Ερμίνα Ήπιε τις χάρες όλες Να μην ξέρεις Ασημένιος κώδικας Σήματα καπνού Γκρεμίζοντας Κάτι εύφλεκτο Άροδο αριστερά του χρόνου με χαιρετισμούς Βαρβάρα