EVIL I

Σαν πούσι που θολώνει το τοπίο των τρελών βουλεβάρτων της μνήμης μου σαν τη μνήμη μου ... νύχια στο σταχτοδοχείο... και όπως του Μέντελσον μια εικόνα πρωινού που δεν χώρεσε στη μνήμη μου έτσι τα πόδια κόβονται καθώς σας πλησιάζω παιδιά που είστε δικά μου. Και έτσι με τις μέρες μετρημένες πάνω σε μια πληγωμένη συλλογιστική να μη θυμάμαι μόνο μερικά αντικείμενα δυο-τρία γραπτά. Σαν σκυλί που ρίχνει άγριες ματιές και φεύγει. Έτσι σας πλησιάζω. Γιατί μια άλλη πολιτεία είναι αυτή τα δέντρα δεν ψηλώνουν και πρέπει να σκύψει κανείς για να περάσει με βαθιές εισπνοές και συνταγές αόρατων, φανταστικών γιατρών υποχρεωτικών μεσημβρινών περιπάτων ναι, μια άλλη πολιτεία πρέπει να είναι αυτή, οι δεσμοί, οι θεσμοί, τα κορμιά και οι ψυχές που τους κουβαλούν ο ύπνος δεν είναι ύπνος οι στιγμές δεν είναι αληθινές του χρόνου στιγμές (και δεν είναι μόνο η μοναξιά) . . . . (Από την έκδοση)