Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ (1683)

Οι χριστιανοί της κεντρικής Ευρώπης ζούσαν επί αιώνες με τον φόβο ότι οι τουρκικές ορδές θα μπορούσαν να φθάσουν μέχρι την περιοχή τους, φέρνοντας την καταστροφή και την υποδούλωση. Η απειλή αυτή λίγο έλειψε να γίνει πραγματικότητα δύο φορές, το 1529 και το 1683, όταν ο στρατός του σουλτάνου έφτασε μέχρι τις πύλες της Βιέννης και την πολιόρκησε. Η απόκρουση των τουρκικών στρατευμάτων κατά τις δύο αυτές πολιορκίες, χάρη στην αυτοθυσία των κατοίκων της πόλης και στη συνεργασία των ηγετών των Αψβούργων και του ηρωικού βασιλιά της Πολωνίας Γιάν Σομπιέσκι, διέσωσε την κεντρική Ευρώπη από την ολοκληρωτική υποταγή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ματαίωσε τις ελπίδες των Τούρκων για επέκταση προς τη Δύση και απάλλαξε τον δυτικό πολιτισμό από μια εξαιρετικά σοβαρή και ίσως θανάσιμη απειλή. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις εκείνης της περιόδου παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον επειδή, εκτός από την ιστορική τους σημασία, συνδέονται και με το μεταβατικό στάδιο που οδήγησε στην ολοκληρωτική επικράτηση της χρήσης των πυροβόλων όπλων. Οι στρατοί της εποχής συνδύαζαν στοιχεία τα οποία προέρχονταν τόσο από τον Μεσαίωνα όσο και από τη νέα εποχή που ανέτελλε. Μεταξύ των μεσαιωνικών στοιχείων ήταν και η χρήση βαρέος ιππικού, οι μαχητές του οποίου έφεραν βαριά μεταλλική θωράκιση και επιχειρούσαν ορμητικές επελάσεις ανάλογες με αυτές των ιπποτών. Ωστόσο, τα μέσα και οι τακτικές αυτές συνδυάζονταν με τη χρήση πυροβολικού και προηγμένων τεχνικών όσον αφορά την κατασκευή χαρακωμάτων και υπονόμευσης των τειχών που προστάτευαν τις πόλεις. Οι συγκρούσεις που έλαβαν χώρα προ των τειχών της Βιέννης επηρέασαν καθοριστικά την εξέλιξη της παγκόσμιας ιστορίας. Μέσα από τις δύο πολιορκίες της Βιέννης, αναδείχθηκε το περίπλοκο πολιτικό και διπλωματικό παρασκήνιο της εποχής καθώς και οι προσωπικότητες των αντίπαλων ηγεμόνων και στρατιωτικών διοικητών, οι οποίοι με τις αποφάσεις αλλά και τα λάθη τους διαμόρφωσαν τις τελικές εξελίξεις. Η αρχική αδράνεια και η αδυναμία τους να αντιληφθούν την έκταση της απειλής