ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ (1453-1832)

Το παρόν σύγγραμμα καλύπτει μια μεγάλη και σημαντική χρονική περίοδο της ελληνικής ιστορίας, η οποία αρχίζει από το 1453 και ολοκληρώνεται το 1832 με τη δημιουργία του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Τα περίπου 380 έτη της ιστορικής αφήγησης κατανέμονται σε τρεις ενότητες: α) οι όψεις του νέου ελληνισμού· β) η ελληνική επανάσταση (1821-1828)· γ) η καποδιστριακή και η μετακαποδιστριακή περίοδος (1828-1832). Στην πρώτη ενότητα περιγράφονται οι βασικοί θεσμοί, οι κοινωνικές ομάδες και τα πνευματικά κινήματα του ελληνισμού κατά την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, που επηρέασαν κοινωνικά και οικονομικά τους ορθόδοξους χριστιανούς του ελλαδικού χώρου. Στη δεύτερη ενότητα παρουσιάζεται ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της νεότερης ελληνικής ιστορίας: η επαναστατική δράση των ορθοδόξων στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και στα νότια της Βαλκανικής χερσονήσου κατά την περίοδο 1821-1828. Επιπρόσθετα περιγράφονται οι διάφορες φάσεις της επανάστασης, οι αντιδράσεις που προκάλεσε στην Ευρώπη και στην οθωμανική αυτοκρατορία, οι προσπάθειες των Οθωμανών να καταστείλουν τον απελευθερωτικό αγώνα, αλλά και των Μεγάλων Δυνάμεων να επιλύσουν την ελληνική υπόθεση. Η τελευταία ενότητα ασχολείται με το έργο που επιτέλεσε ο Ιωάννης Καποδίστριας ως κυβερνήτης της Ελλάδας (1828-1831), τις αντιπολιτευτικές ενέργειες που σημειώθηκαν εις βάρος του, καθώς και τη δολοφονία του. Συγχρόνως καταγράφεται η πολιτική αναρχία που επικράτησε στη χώρα μετά από τον θάνατο του κυβερνήτη, η οποία διήρκεσε έως και την εκλογή του Όθωνα στον ελληνικό θρόνο.