ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΕΣ ΑΓΡΙΝΙΟ 1926-1930

Το κύριο επιχείρημα των καπνεργατών ήταν ότι το βασικό πλεονέκτημα των ελληνικών καπνών, με το οποίο θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τα ξένα καπνά στην παγκόσμια αγορά και κατά συνέπεια να στηριχτεί η εθνική οικονομία, ήταν η ποιότητά τους. Συγχρόνως, αυτή η ποιότητα των καπνών ήταν ταιριαστά ενταγμένη μέσα στην ιδιαίτερη ιστορική ποιότητα του δικού τους συστήματος της παραγωγικής διαδικασίας, αυτού της ηθικής οικονομίας, που βρισκόταν σχετικά πιο κοντά στις ανάγκες των εργαζομένων. Η επιχειρούμενη από το κεφάλαιο και τους καπνέμπορους απορρύθμιση της καπνεργατικής ηθικής οικονομίας μέσω των απαιτήσεων της οικονομίας της αγοράς οδηγούσε τους καπνεργάτες σε "διαρκή ανταρσία" εναντίον του "νέου καθεστώτος αλήθειας" που ήθελαν να επιβάλλουν, εξ ολοκλήρου και ισοπεδωτικά, τα αφεντικά ης αγοραίας οικονομίας. Βέβαια, η επικίνδυνη τάξη θα μπορούσε να μετατραπεί σε ανιχτρεπτική-μετασχηματιστική τάξη μέσα σε μια κατάσταση σαν κι αυτή που πήγε να δημιουργηθεί -αλλά η δικτατορία του Μεταξά τη σταμάτησε βιαίως- από τα τέλη του Απριλίου του 1936 με την κατάληψη του καπνεργοστασίου της Κομέρσιαλ μέχρι και τα αιματηρά γεγονότα της 9ης Μαΐου με τους 12 νεκρούς, τους δεκάδες τραυματίες και με τους 150.000 εργάτες και εργάτριες στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Και η δικτατορία του Μεταξά ήρθε την 4η Αυγούστου για να προλάβει τις ταραχές που θα ξεσπούσαν, κατά δήλωσή της, την 5η Αυγούστου στην προγραμματισμένη 24ωρη Πανελλαδική Πανεργατική Απεργία και συγχρόνως για να σηματοδοτήσει το τέλος της ταξικής μαχητικότητας των καπνεργατών και των καπνεργατριών του Μεσοπολέμου. (Από την έκδοση)