Μια φορά στην όμορφη Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ήταν ένας Πατριάρχης, πολύ, μα πολύ ελεήμων. Δεν άφηνε κανένα άρρωστο, λυπημένο, ή φτωχό να φύγη από κοντά του χωρίς να του δώση κάτι, ή να τον παρηγορήση. Ο ίδιος όμως δεν νοιαζόταν για τον εαυτό του. Κοιμόταν στο πάτωμα, και δεν είχε τίποτε για σκέπασμα· είχε δώσει τα πάντα στους φτωχούς. [...] (Από την έκδοση)