Η χριστιανική Εκκλησία είναι προσανατολισμένη προς τα έσχατα, προς την αναμονή του ερχόμενου Κυρίου. Παράλληλα, όμως, πορεύεται προς τα έσχατα μέσα από τις δομές του κόσμου, μέσα από τη ροή της ιστορίας. Το "όχημα" αυτής της πορείας της Εκκλησίας είναι η λατρεία της, δηλαδή το σύνολο των εκδηλώσεων προσευχής και δοξολογίας προς τον θεό, καθώς και το σύνολο των πράξεων, με τις οποίες παρέχονται οι δωρεές του Θεού στα μέλη της. Η λατρεία της Εκκλησίας είναι ένα "όχημα σωτηρίας", υπό την έννοια μιας αλήθειας: ότι μέσα από τις λατρευτικές πράξεις το πλήρωμα της Εκκλησίας βιώνει την ιωάννεια επισήμανση του "έρχεται ώρα και νυν εστί", αυτής της διπλής φύσεως, με την οποία η Εκκλησία πορεύεται μέσα από την ιστορία του κόσμου, αλλά βιώνει παράλληλα τον τελικό της προορισμό. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)