ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ Η ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΘΕΡΙΖΕΙ - ΤΟΜΟΣ: 1

Ο μύθος της κατάβασης στον Άδη προετοιμάζει, ενισχύει και καλεί το "επερχόμενο" και εκείνο ενεργεί. Η ζωντανή πνευματική του δράση διαφαίνεται από τις ποιητικές δημιουργίες ως εκφάνσεις ενός αρχέγονου μύθου.
Η αρχέγονη ωδή του ποιητή ενδυναμώνει την ψυχή του ανθρώπου και είναι το κλειδί για την πύλη και το πέρασμα. Ταυτόχρονα είναι μια κατάφαση στη ζωή. Αποφασιστικής σημασίας για την ολοκλήρωση μιας μυητικής πορείας.
Η εσωτερική κατάσταση του ανθρώπου που βρίσκεται σε μαθητεία διαδραματίζεται και βιώνεται εξωτερικά ως προβολή και είναι η βάση κάθε εξωτερικευμένου δράματος που μπορεί να παρουσιαστεί από τον ποιητή. Ο Θάνατος είναι η Πύλη για τη μύηση σε μια πνευματική ζωή.
Το ξεκίνημα ενός τραγουδιού θανάτου θα μπορούσε να αγκαλιάσει το μυστήριο του θανάτου και να τον μεταμορφώσει; Στην ολιγόζωη ζωή σου δίνεις και μάχες που δεν διαφεντεύεις, αναζητάς να κατανοήσεις τους άγραφους νόμους της ζωής και του θανάτου. Τους ζούμε ως μαθηματικούς γρίφους στη ζωή και στιγμιαία και αποκαλυπτικά μας φανερώνονται ποιητικά.
Ο μύθος του Ορφέα έχει εμπνεύσει διαφορετικές ποιητικές δημιουργίες, που περιέχουν ποικίλους συμβολισμούς και εκφράζουν πανανθρώπινα εξελικτικά πρότυπα. Η ομηρική Νέκυια αντιγράφει την τύχη των μεγάλων ηρώων, όπου νόστος και θάνατος εναλλάσσονται μεταξύ τους, όμως ο Οδυσσέας νοστεί, έχοντας γνωρίσει ζωντανός την εμπειρία του θανάτου. Έτσι και στο Το αίμα είναι των ψυχών η νύχτα που θερίζει, όπου ο θάνατος μαζί με τον ύπνο, υποβαστάζουν την επιστροφή του ήρωα, ο οποίος γίνεται δισθανής.
Το ιερό ποίημα υμνεί την άλλη ζωή μέχρι να σημάνει των καιρών η απαρχή. (Ειρήνη Βρης, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)