«Ανάμεσα στις βραχώδεις σχισμές με φλέβες από νεφρίτη στην
έρημο του Τακλαμακάν, ζει ένας σκαραβαίος της οικογένειας
των Τενεβριονίδων που όταν λέει πλιτς
πλατσπλάτς, και όταν λέει πλατσπλάτς θέλει να πει πλιτς
Εμείς περνάμε πάνω από αυτά τα μικρά έντομα αγνοώντας τα
εντελώς, χωρίς καν να αντιληφθούμε ότι αυτή η ένδειξη ευφυΐας
του σκαραβαίου του Τακλαμακάν εμπεριέχει στην ουσία της την
πιο γνήσια ανθρώπινη πράξη, πιο χαρακτηριστική για το είδος
μας ακόμα και από το γέλιο, τη συνθήκη στην οποία βασίζονται
οι επιστημονικές εικασίες, η τέχνη και η κοινωνική ζωή: την ικα
νότητα του ψεύδεσθαι.»