ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΣΩΣΕΙ Η ΟΜΟΡΦΙΑ

«Mε ενδιαφέρει η ποίηση και η ομορφιά. Για μένα, το όνομα του Θεού είναι τελικά “Ομορφιά”, και νομίζω πως θα συμφωνούσα με κάποιο φίλο μου, Ορθόδοξο επίσκοπο, που πριν χρόνια είχε πει: “Όταν ο Θεός κοιτάζει έναν άν­θρωπο δεν βλέπει ούτε κατορθώματα ούτε αρετές, που μπορούν να υπάρχουν, μπορεί και όχι· βλέπει ομορφιά, που τίποτα δεν μπορεί να εξαλείψει”. Κι έτσι το απώ­τατο νόημα των πραγμάτων μπορεί, για μένα, να οριστεί με όρους ομορφιάς – ή, διαφορετικά, με όρους ασχήμιας...».
Κάθε αναγνώριση της ομορφιάς στον κόσμο είναι μια στιγμή ελευθερίας: μας δίνεται η δυνατότητα να δούμε και να λά­βουμε αυτό που δίνει ο Θεός. Μας ανοίγεται η διάσταση της πνευματικής επίγνωσης, η οποία μας επιτρέπει να βλέπουμε τον κόσμο (και τον εαυτό μας) σε σχέση με τον Θεό. Η βαθύτερη μορφή της ανθρώπινης αποτυχίας είναι η άρνηση αυτού του πράγματος, και η συρρίκνωση των όσων μας περιβάλλουν στα «όρια» των απαιτήσεων του εαυτού. Αναιρούμε τη δική μας ομορφιά, κι αναι­ρούμε την ομορφιά του κόσμου.
Το περίφημο αξίωμα του Ντοστογιέφσκι ότι «η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο» φαίνεται ότι είναι κάτι περισσότερο από μια έκκληση να καλλιεργούμε εκλεπτυσμένες αντιλήψεις και αντιδράσεις ή να απολαμβάνουμε συναισθήματα που μας εμπνέουν ή μας πληρούν: για να είναι η ομορ­φιά «σωτήρια», η καρδιά κι ο νους μας πρέπει να απογυμνωθούν και να εκτεθούν, να αποσπαστούν με τρόπο ριζικό από το ενδιαφέρον για τον εαυτό...