Ο Στράτης Μυριβήλης γεννήθηκε στη Συκαμινέα της Λέσβου, στις 30 Ιουνίου του 1890. Αποφοίτησε από το σχολείο το 1909 και ήδη το 1910 ξεκίνησε να εργάζεται ως δάσκαλος. Τότε ξεκίνησε και η επαφή του με τη συγγραφή. Ξεκίνησε με μικρά λυρικά και πεζά, τα οποία δημοσιεύονταν στο περιοδικό Νεότης της Σμύρνης., κερδίζοντας μάλιστα και έναν διαγωνισμό διηγήματος το 1911, για το διήγημά του Άσπρο Στεφάνι, το πρώτο που υπογράφει ως Μυριβήλης. Το 1912 μετέβη στην Αθήνα για να σπουδάσει Φιλοσοφική και Νομική, εργαζόμενος παράλληλα ως συντάκτης στην εφημερίδα Πατρίς. Τον ίδιο χρόνο όμως, κατατάχτηκε στον στρατό για να πολεμήσει στο Βαλκανικό Μέτωπο. Εκεί, τραυματίστηκε σοβαρά και επέστρεψε παρασημοφορημένος στη Μυτιλήνη, όπου εργάστηκε στην τοπική εφημερίδα Σάλπιγγα. Το 1932 επέστρεψε στην Αθήνα, με την οικογένειά του, όπου εργάστηκε σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά της εποχής. Το 1958 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Εθνικής Εταιρείας των Λογοτεχνών της Ελλάδος και της Ελληνικής Εταιρείας Λογοτεχνών, καθώς και επίτιμο μέλος του Διεθνούς Ινστιτούτου Γραμμάτων και Τεχνών. Ακόμη, ήταν υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας τα έτη 1960, 1962, 1963. Απεβίωσε στις 19 Ιουλίου 1969, μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.
Ο Στράτης Μυριβήλης άφησε πλούσιο έργο, με τον μεγαλύτερο όγκο να έχει εκδοθεί όσο ήταν ακόμη εν ζωή. Τα έργα του είναι: Κόκκινες ιστορίες (1914), Η ζωή εν τάφω (1924), Διηγήματα (1928), Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια (1933) , Το πράσινο βιβλίο (1935), Ο Αργοναύτης (1936), Το τραγούδι της Γης (1937), Το γαλάζιο βιβλίο (1939), Μικρές φωτιές (1942), Ο Βασίλης ο Αρβανίτης (1943), Ιωάννης Γρυπάρης: Σκαραβαίοι και Τερρακότες (1943), Το Πνεύμα της 28ης Οκτωβρίου (1945), Τα παγανά (1945), Ο Παν (1946), Η Παναγιά η Γοργόνα (1948), Το κόκκινο βιβλίο (1952), Απ' την Ελλάδα (1954), Μιλάμε για την Τέχνη (1958), Ολυμπία (1958), Το βυσσινί βιβλίο (1959), Το λογοτεχνικό τέταρτο (1962), Αγνάντεμα Α: Ο Παλαμάς στη ζωή μου (1963), Πτερόεντα (1966), Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων (1979).
"Όσοι είναι οι ανθρώποι τόσω λογιών είναι και τα μεράκια που τους παιδεύουν."
"Δεν είναι τίποτα που να μας φαίνεται πιο πιθανό απ’ αυτό που μας αρέσει να πιστεύουμε."