ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ

Ουσίες, οθόνες, ψυχικές αναπηρίες, τοξικές σχέσεις, καταναλωτισμός, εμμονές…

Πρώτα μας κολακεύουν, μετά μας τάζουν ανέξοδη χαρά και στο τέλος γίνονται βάρος ασήκωτο, που, χωρίς να το καταλάβουμε, γίνονται ένα με την ψυχή μας και μας στερούνε, μέρα μέρα, τη ζωή.

Μπορούμε χωρίς αυτά!

Φτάνει να διψάσουμε τη ζωή που μας αξίζει!

Μπορώ και χωρίς… το τσιγάρο, τη μαμά μου, τον τζόγο, τις ουσίες, το μjunk food, να είμαι διαρκώς «στην πρίζα», το αλκοόλ, το internet, την θρησκοληψία, την εύκολη ευτυχία, τη σκληροκαρδία μου, το Facebook, , να «θυσιάζομαι» για το παιδί μου, να μπορώ τα πάντα, τη γνώμη της παρέας, τη γνώμη των γονιών μου, την selfie, τους τοξικούς ανθρώπους, να κρύβομαι απ’ τον θάνατο, να κρίνω διαρκώς το παιδί μου, να βιάζομαι.