Το μικρό αυτό βιβλίο, όπου η χαρά και η λύπη είναι δίδυμες αδερφάδες, ολόϊδιες με του Πλατερό τ' αυτιά, γράφτηκε για. . . Σάμπως ξέρω κι εγώ για ποιον. . . Για ποιον τάχα γράφουμε εμείς οι λυρικοί ποιητές. . . Τώρα που το αφιερώνω στα παιδιά δεν του προσθέτω, δεν του αφαιρώ μήτε ένα κόμμα. Κι είναι έτσι τόσο καλά! (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)