ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ο Δημήτριος Ι. Αντωνίου γεννήθηκε το 1906 από Κασιώτες γονείς στη Μπέιρα της Μοζαμβίκης, που ήταν τότε πορτογαλική αποικία. Το 1912 έρχεται στην Αθήνα όπου ολοκληρώνει τις εγκύκλιες σπουδές του και γράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή την οποία θα εγκαταλείψει το 1928 για χάρη της θάλασσας. Γίνεται δόκιμος του Εμπορικού Ναυτικού, αρχίζοντας ταξίδια στις υπερπόντιες θάλασσες με το ελληνικό φορτηγό "Πηλεύς". Το 1934 παίρνει το δίπλωμα του πλοιάρχου. Ως το 1940 εργάζεται στις γραμμές του Αιγαίου μένοντας κάθε Δευτέρα στην Αθήνα. Στις τακτικές συναντήσεις -τις περισσότερες φορές στην "Ταβέρνα του Μπαρμπαγιάννη" στα Εξάρχεια- με φίλους, συμμετέχουν αρκετοί από τους πιο αξιόλογους ποιητές της γενιάς του. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος τον βρίσκει έφεδρο μάχιμο αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού σε τορπιλοβόλο ενώ μετά τον πόλεμο ταξιδεύει σαν κυβερνήτης στα κρουαζιερόπλοια "Αχιλλεύς" και "Αγαμέμνων". Συνολικά ταξίδεψε σαράντα χρόνια (1928-1968). Πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου του 1994